Wydanie nakazu zapłaty
Podstawą wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jest art. 485 kodeksu postępowania cywilnego. Ustawodawca wskazuje w tym przepisie, jakie dokumenty załączone do pozwu mogą stanowić podstawę do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Przesłanką do wydania nakazu zapłaty jest dochodzenie w pozwie roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych.
Sąd wyda nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, jeżeli fakty uzasadniające dochodzone roszczenie zostaną udowodnione za pośrednictwem dołączonego do pozwu:
- dokumentu urzędowego,
- zaakceptowanego przez dłużnika rachunku,
- wezwania dłużnika do zapłaty i pisemnego oświadczenia dłużnika o uznaniu długu.
Dochodzone roszczenie musi zostać udowodnione jednym z dokumentów wskazanych powyżej. Ustawodawca do dokumentów stanowiących podstawę do wydania nakazu zapłaty zalicza również weksle, czeki, warranty i rewersy.
Sąd wyda nakaz zapłaty również na podstawie umowy, dowodu spełnienia wzajemnego świadczenia niepieniężnego, dowodu doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, jeżeli powód dochodzi należności zapłaty wynagrodzenia za dostawę towaru lub wykonanie usługi w transakcji handlowej, zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych z dnia 8 marca 2013 r.
Należy mieć na uwadze, iż dochodzenie roszczenia poprzez nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym ma swoiste zalety. Od pozwu w postępowaniu nakazowym pobiera się jedynie czwartą część opłaty standardowej. Jak również nieskrywanym walorem jest niewątpliwie szybkość postępowania, z tego względu, iż sąd orzeka na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego, nie wyznacza się rozprawy, a pozwany nie uczestniczy na tym etapie w postępowaniu.
Zabezpieczenie roszczenia po wydaniu nakazu zapłaty
Nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym zgodnie z art. 492 § 1 kodeksu postępowania cywilnego z chwilą wydania staje się z mocy ustawy tytułem zabezpieczenia. Jednocześnie przyznanie nakazowi zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowym przymiotu tytułu zabezpieczenia oznacza, iż nakaz ten stanowi tytuł zabezpieczenia, który jest wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności.
Wniosek o zabezpieczenie roszczenia należy kierować do komornika sądowego, w którym załączyć należy nieprawomocny nakaz zapłaty, który nie wymaga klauzuli wykonalności.
Będąc w posiadaniu informacji o majątku dłużnika, warto we wniosku o zabezpieczenie wskazać komornikowi wszystkie składniki majątkowe dłużnika, co znacząco przyspieszy skuteczne zajęcie majątku na rzecz zabezpieczenia.
Należy mieć na uwadze, że szybkie podjęcie działań wierzyciela będzie istotne dla skutecznego dochodzenia wierzytelności, bowiem istnieje ryzyko, że dłużnik po otrzymaniu z sądu nakazu zapłaty, zacznie wyzbywać się majątku. Tym samym inicjacja postępowania zabezpieczającego przy pomocy komornika, zwiększa szanse na skuteczne dochodzenie roszczenia.